Ciekawy i fajnie zrobiony filmik o historii karate i nie tylko
https://youtu.be/GG33dwXOfRg
Historia karate
Re: Historia karate
A tutaj coś niecoś tekstowo
http://shisa.pl/Historia-KarateWedług starej legendy z Okinawy, sztuka walki wręcz została zapoczątkowana przez indyjskiego mnicha o imieniu Bodhidharma lub Daruma. Daruma przybył do klasztoru Shaolin w Chinach gdzie rozpoczął trenowanie tamtejszych mnichów. Według przekazów, nauki Darumy zawierały techniki wzmacniania ciała oraz umysłu trenujących. Sami mieszkańcy Okinawy uważają, że ich system walki ma swój początek właśnie w chińskim klasztorze.
W dzisiejszych czasach znane są tak naprawdę cztery główne teorie wyjaśniające początek Karate. Pierwsza z nich zakłada, że pierwsze systemy walki wręcz pojawiły się wśród ludności chłopskiej Okinawy. Druga zakłada, że sztuka z Okinawy została zainspirowana przez chińskich imigrantów, którzy osiedlili się na wyspie Kuma w 14 wieku, tzw. Trzydzieści sześć rodzin. Według trzeciej teorii początkiem sztuki był zakaz posiadania broni wprowadzony w 1506r. przez króla Shao Shin. Czwarta teoria z kolei, umiejscawia początek Karate w roku 1609 przedstawiając go, jako następstwo inwazji na Okinawę.
Historia Karate ery Mejin
Tuż po obaleniu szogunatu Tokagawa w roku 1886 r. ustrój polityczny Japonii zmienił się z feudalnego na demokratyczny. Tym samym praktyka noszenia broni oraz cała klasa samurajów odeszła do historii, jako relikt feudalizmu. W obawie przed szybko wprowadzanymi zmianami nowoczesnej Japonii zachowane zostały tradycje oraz idee, które swoje odzwierciedlenie mają właśnie w feudalnej Japonii. Stare wzorce oraz tradycje używane były podczas kreowania nowoczesnych mechanizmów społecznych; I tak na przykład szybką popularność zaczęły zyskiwać – bugei – sztuki walki, które miały olbrzymi wpływ na kształtowanie wizerunku nowej Japonii. Oparte na starych japońskich tradycjach, nowoczesne wówczas budo, służyło w taki sam sposób jak feudalne bushido. Nowa filozofia była mocno wspierana przez ówczesne Ministerstwo Edukacji, którego celem było kształcenie nowego odważnego pokolenia Japonii.
Ryukyu Karate-jutsu
Około roku 1891 Japonia ogłosiła przeprowadzanie pierwszych poborów do armii wśród ludności Okinawy, będącej już wówczas prefekturą Japonii. Podczas przeprowadzanych przez armie egzaminów medycznych wyłoniono dwóch ekspertów od sztuki zwanej wtedy RyuKyu Karate-jutsu. Hanshiro Chomo i Yabu Kentsu, zostali oficjalnie uznani przez armię Japonii, jako specjaliści tej nowej dziedziny. Niestety planowane prace przy wdrożeniu nowej sztuki zostały porzucone ze względu na nieusystematyzowany sposób edukacji oraz wymagany długi czas praktykowania w celu osiągnięcia efektów. Dopiero lata później, grupa entuzjastów pod wodzą Itosu Anko rozpoczęła pracę nad wdrażaniem sztuki walki w szkołach, celem kształtowania dyscypliny w formie ćwiczeń fizycznych.
Itosu Anko zrewolucjonizował system nauczania, dostosowując go dla młodych osób w szkołach. Nauki Anko spowodowały gwałtowny wzrost zainteresowania nowym systemem walki i wkrótce Karate zostało zaprezentowane w Japonii.
Japońskie Karate
To właśnie rzesze studentów Anko Itosu odpowiedzialne były za rozprzestrzenienie Karate w Japonii. Nazwiska takiej jak: Gichin Funakoshi, Kenwa Mabuni, Kanken Tōyama czy Motobu Chōki. Uczniowie Anko, którzy pojawili się w Japonii w różnych okresach zakładali szkoły i nauczali znanego przez siebie Karate. Za oficjalny początek Karate w Japonii uznaje się prezentacje sztuki wykonaną przez Gichin Funakoshiego w roku 1922. Nowa forma walki wręcz bardzo szybko ewoluowała pod wpływem japońskiej kultury. Okres lat 1920 – 1930 był bardzo burzliwym czasem dla nowego w Japonii karate. W odróżnieniu od innych sztuk, Karate nie posiadało uniwersalnego sposobu nauczania, oficjalnego stroju czy popularnej w tamtych czasach formy sportowej rywalizacji jak np. Judo czy Kendo.
Dai Nippon Butokai
Kolejnym etapem rozwoju Karate w Japonii był wpływ Dai Nippon Butokai, które to było częścią ministerstwa edukacji odpowiedzialnego za sztuki walki w Japonii. Organizacja zauważyła, iż nowej sztuce dużo brakowało do ówczesnych japońskich standardów. Nauczyciele różnych szkół oficjalnie okazywali sobie wrogość, szkoły posiadały inne formy nauczania a ćwiczący nie posiadali jednego uniformu, co było już standardem w Judo. Celem umożliwienia dalszego rozwoju Karate w Japonii, Dai Nippon Butokai wezwała nauczających wówczas mistrzów do zaadoptowania systemu Kyu-DAN oraz stroi stosowanych w Judo.
Dalsza ewolucja Karate
Rozwój nowej sztuki walki w Japonii zbiegł się w czasie z bardzo burzliwym okresem politycznym w kraju. Duże nacjonalistyczne ugrupowania wraz z antychińskim ruchem społecznym zainicjowały wśród nauczających ideę zmiany nazwy Karate-jutsu na nową, poprawną politycznie. Oryginalny ideogram „Karate” oznaczał „Chińską rękę” nowy, bardziej odpowiedni dla nowego miejsca nauczania oznaczał „Pustą rękę”. To właśnie Gichin Funakoshi był odpowiedzialny za zmianę znaczenia „Kara” oraz zastąpienie dopisku jutsu na nowy: Karate-do. Dai Nippon Butokai oficjalnie zarejestrowało Karate-do, jaką japońską formę budo w 1933 r. Natomiast nowe znaczenie Karate zostało zaakceptowane na Okinawie dopiero w roku 1936. W dzisiejszych czasach najpowszechniejszą wersją historyczną jest ta, w której Karate było systemem obrony ludności chłopskiej Okinawy przeniesionym do Japonii. Ewolucje i unifikacje, które zostały wprowadzone przez Dai Nippon Butokai miały na celu wykształcenie jednej organizacji oraz szkoły, jak np. w Judo czy Kendo. Niestety, druga wojna światowa spowodowała, że dalsze prace nad standaryzowaniem nowej formy budo zostały porzucone. Jednakże, Karate nigdy nie straciło na swojej popularności i pomimo fenomenu, którym było powstawanie nowych stylów i odmian, po dziś dzień cieszy się dużą popularnością na świecie.